Avrupa’nın yeniden doğuşu sembolize eden bu kavram üzerinde fikir muhitlerince birçok eser, kitap, broşür, etüt, konferans ortaya getirmiştir.

Rönesans hakkında ileri sürülebilecek hükümlerden objektif olanına temayül ederek şunu kayıt edelim ki bu sosyal, fikirsel ve bedii akım, iki ayrı değer hükmüne göre, iki anlam ifade eder.

a.      İlimsel ve fikirsel yönden kilise hurafelerine karşı oluşu, insanlığa yeni düşünüş, his ve davranış olanakları getirmesi ve yeni ufuklar açmak istidada olması itibarı ile son derece müspet bir sosyal devrim olan Rönesans,

b.      Manevi, ahlaki kontrolsüzlük, başı-boşluk ve temelsizlik nedeniyle put peresliği, şehvetperesliği, materyalizme ve dünyeviliğe kaymış aslı fonksiyonunu yitirmiş ve batı insanın bu yüzeysel sloganlar ve telakkiler içerisinde dondurmuştur.

Kilisenin dejenere ettiği din anlayışı adına insanları en doğal duygu düşünce ve hareketten “Günah” korkusuyla geri koyan ve asla “Günah” yaptırımının ilahi tarafıyla ilişkisi olmayan zihniyetine karşı insanlık reaksiyon göstermişse, samimiyetsizliğe, cehalete karşı koymuşsa şüphesiz bu hareket ciddi ve haklı bir hareket olmuştur. Ancak her aksiyon, içeriğinde bir mutlak gerçek çizgisi belirtmek ve mutlaka bir inanç, ahlak fazilet ve zarafet telkin etmek borcu altındadır. İslam esprisinden mülhem fakat İslami içerikten yoksun böylece hakikatten uzakta sosyal ruhun değil, şeytanın nefesiyle kanal ize olmuştur. Soyut insan manası sanat adı altında somut “PUT” lar da dondurulmuş çıplaklık, şehveti tahrik eden tablolar maalesef üstün bir “Güzellik” kelimesi arkasında batı insanının şuur altını adeta deşarj etmiştir. Bu akım bunu takip eden dönemlerdeki kıvamlı inkâr ve materyalizmin hazırlayıcı nedenlerini muhtevidir.